یا میثم تمار

گروهی بر این باورند که وظیفه منتظران  نسبت به امام (عج) این است که به حضور ایشان تشرف یابند ،لذا همواره جهت تشرف به دنبال طریقی هستند. حال آنکه وظیفه اصلی ما تشبه به ایشان است .

 آن زمان که از حیث اعتقاد و اعمال و ظاهر وشئون زندگی  به ایشان شباهت پیدا کنیم ،بین ما و ایشان مناسبت ایجاد می شود. زمانی که سنخیت ایجاد شود،طبق قاعده یعقلی «السنخیت عله الانضمام؛سنخیت دلیل پیوستن است » تشرف خود به خود حاصل می شود . بنابراین ما اول باید به دنبال تشبه به ایشان باشیم نه تشرف.

 براساس آیه 90سوره واقعه «لایمسه الا المطهرون» درک مقام قرآن جز به واسطه تطهیر جسم وروح میسر نیست . بنابر حدیث ثقلین، آنچه برای قرآن ثابت است برای اهل بیت (ع)نیز ثابت است .پس تا به مقام تطهیر نرسیم ،به درک حضور امام (عج)نخواهیم رسید. بدون تشبه امکان ندارد.

جوانی به نام اویس از اهالی قرن ،عاشق ومشتاق دیدار رسول اکرم (ص)بود. از مادر خود اذن گرفت تا برای دیدار رسول اکرم (ص)به مدینه برود.مادر از او خواست  که تا قبل از ظهر به قرن باز گردد. اویس به سوی مدینه رهسپار شد  اما از قضا آن روز پیامبر در شهر مدینه نبودند.هر چقدر منتظر شد ،پیامبر باز نگشتند.ام بنا به وعده ای که به مادر داده بودندبدون دیدار پیامبر به قرن بازگشتند. اولین کلامی که پیامبر به هنگام ورود به مدینه  بیان کردند این بود:«انی اشم رائحه جنه من طرق  القرن ؛من بوی بهشت را از سوی قرن استشمام می کنم» یعنی رفتار اویس قرنی بوی بهشت می دهد.

این توجه پیامبر حاصل ازتشبهی بود که اویس به رسول خدا(ص) وسنت ایشان پیدا کرده بود.اگر چه در ظاهر برایش تشرف حاصل نشد.آنچه باید مورد توجه قرار بگیرد این است که اعمال انسان بودارد. یعنی عمل خیر عطر خوش و عمل شر بوی آزار دهنده دارد . آنچه که موردتوجه وجلب نظر امام زمان (عج) می شود عط خوش امال خیر ازسوی منتظران است وآنچه نظر ایشان را برمی گرداند بوی عفن گناهان پیروان است . بنابراین وظیفه اصلی ما تشبه  به حضرت است که در پی آن تشرف نیز خواهد آمد .1

1. ماهنامه راه قرآن ،15