یا میثم تمار

علامه طباطبایی در تفسیر آیه « فاذا نفخ فی الصور فلا انساب بینهم یومئذ ولایتساءلون» ؛هنگامی که در صور دمیده شد و قیامت برپا

گردید ، هیچ خویشاوندی بین افراد نیست و هیچ کس از دیگری احوال پرسی نمی کند .

معتقد است که در آن هنگام ،،خویشاوندی هست ،ولی اثر ندارد . با این تفسیر  ، سوالی پیش می آید که در آیه دیگری داریم :در آن زمان ، مردم به هم می رسند  و از احوال یک دیگر می پرسند؟

علامه ،اینگونه پاسخ می دهد که:این آیه ،در مورد اهل بهشت واهل جهنم است و قتی تکلیف روشن شد ،اهل بهشت و جهنم از حال یک دیگر می پرسند. قبل از روشن شدن تکلیف ،از هم سراغ نمی گیرند؛ولی بعد از آن ،از احوال همدیگر باخبر می شوند.1

1. تفسیر المیزان ،ج 15،ص69.

 پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله)فرمودند:

آخرین کسی را که دستور داده می شود به سوی دوزخ ببرند ،ناگهان به اطراف خود نگاه می کند .خداوند دستور میدهد اورا برگردانند ،پس اورا برمی گردانند.

خطاب می رسد :چرا به اطراف خود نگاه کردی و در انتظار چه هستی ؟

عرض می کند : پروردگارا !من درباره تو این چنین گمان نمی کردم.

 می فرماید : چه گمان می کردی ؟

عرض می کند :گمانم این بودکه گناهان مرا می بخشی و مرا در بهشت خود جای می دهی !

خداوند می فرماید :ای فرشتگان من !به عزت وجلال ونعمت ها ومقام والایم سوگند ،بنده ام هرگز گمان خیر درباره من نبرده است ،اگر ساعتی گمان خیر برده بود،اورا به جنهم نمی فرستادم ،ولی بااین حال اظهار حسن ظن او را بپذیرید و اورا به بهشت ببرید .

سپس پیامبر (صلی الله علیه وآله) فرمودند :هیچ بنده ای نیست که نسبت به خداوند متعال گمان خیر ببرد،مگر این که خدا نزد گمان وی خواهد بود .

از آیات «قال له موسی هل اتبعک علی ان تعلمن مما علمت رشدا*قال فان اتبعتنی فات تسالنی عن شی حتی احدث لک منه ذکرا»1 که درباره ی حضرت وموسی وخضر  است ،می توان این پندها را آموخت ؛

یکم: موسی ،خود را پیرو خضر معرفی می کند .

 دوم :موسی ،برای شاگردی از استاد اجازه می گیرد.استادی که خودش اجازه دهد ،با استادی که بی اجازه در مجلس درسش حضور پیدا کنی ،تفاوت دارد.

سوم :موسی ، دانش استاد را بسیار معرفی می کند ،در نتیجه می گوید :«گوشه از دانش خویش را به من بیاموز »

چهارم :از «هل اتبعک»فهمیده می شود که شاگرد باید به دنبال استاد برود ،نه به عکس . لذا از آداب یادگیری ویاد دهی ،آن است که شاگرد،زودتر از استاد به کلاس وارد شود و دیرتر از او از کلاس خارج گردد.

پنجم :بسیاری از دانشجویان ،در سوال کردن عجله می کند  و هنگامی که استاد در حال ارئه درس است وهنوز پایان نیافته  ، آنها به فکر سوال خودشان هستند .خضر به موسی گف « از من هیچ مپرس تا خودم (به موقع) آنرا برای تو بازگو کنم».2

1.کهف /آیات 66و70.

2.ماهنامه راه قرآن ،ص46.

امام خمینی (ره ) در خصوص فتح خرمشهر فرمودند :

سپاس بی حد بر خداوند قادر  که کشور اسلامی و رزمندگان  متعهدوفداکار آن را مورد عنایت و حمایت خویش قرار داد ونصر بزرگ خود را نصیب ما فرمود این جانب با یقین  به آنکه «ما النصر الامن عندالله » از فرزندان اسلام  و قوای سلحشورمسلح  که دست قدرت حق از آستین آنان بیرون آمد  وکشور بقیه الاعظم را از چنگ گرگان آدمخوار که آلت هایی در دست ابر قدرتان خصوصا آمریکای جهان خوارند،بیرون آورد و ندای الله اکبر را در خرمشهر عزیز طنین انداز کرد و پرچم پرافتخار لااله الاالله را بر فراز آن شهر خرم - که با دست پلید  خیا نتکاران قرن به خون کشیده شده و خونین شهر شهر نام گرفت - تشکر می کنم. و آنان فوق تشکر امثال من هستند آنان به یقین مورد تقدیر ناجی بشریت  و برپا کننده عدل الهی در سراسر گیتی می باشند و آنان به آرم :ما رمیت اذ رمیت ولکن الله رمی مفتخرند.

 مقام معظم رهبری:

فتح خرمشهر  ،یک مساله عادی نبود این که پانزده الی بیست هزار نفر به صف برای اسارت بیایند و تسلیم شوند مساله عادی نیست بلکه مافوق طبیعت است.

برگرفته از سایت حوزه

روزی امام صادق (ع)فرمود :به زودی شبهه ها شما را احاطه می کنندو شما بدون پشوای هدایت می مانید از آن شبهه ها کسی نجات نمی یابد مگر کسی که دعا کند ودعای غریق را بخواند .

عبدالله بن سنان سوال کرد : دعای غریق چگونه است ؟

امام فرمود :یا الله یا رحمن یا رحیم یا مقلب القلوب ثبت قلبی علی دینک؛ای تغییر دهنده قلب ها ،قلب مرا بر دین خودت تثبیت کن.

عبدالله بن سنان چنین خواند :یا مقلب القلوب والابصار ثبت قلبی علی دینک

امام فرمود :خداوند مقلب القلوب والابصار هست ولی دقیقا آنچه را من  می گویم بگو :یا مقلب القلوب وچیزی بیش از آن نگو.

برگرفته از کتاب جرعه وصال ،ص25

مرحوم حاج محمد اسماعیل دولابی در بیانی، معنای غیبت حضرت ولی عصر(عج) را اینگونه تشریح می‌کنند:

سوال شد امام زمان (عج) غایب است یعنی چه؟ گفتم غایب؟ کدام غایب؟ بچه دستش را از دست پدر رها کرده و گم شده می گوید: پدرم گم شده است. ما مثل بچه‌ای هستیم که پدرش دست او را گرفته است تا به جایی ببرد و در طول مسیر از بازاری عبور می‌کنند.

بچه جلب ویترین مغازه‌ها می‌شود و دست پدر را رها می‌کند و در بازار گم می‌شود و وقتی متوجه می‌شود که دیگر پدر را نمی‌بیند، گمان می‌کند پدرش گم شده است. در حالی که در واقع خودش گم شده است. انبیاء و اولیاء پدران خلق اند و دست خلائق را می‌گیرند تا آنها را به سلامت از بازار دنیا عبور دهند. غالب خلائق جلب متاع‌های دنیا شده‌اند و دست پدر را رها کرده و در بازار دنیا گم شده‌اند. امام زمان (عج) گم و غایب نشده است ما گم شدیم و محجوب گشته‌ایم. امام غایب نیست، تو نمی بینی آقا را. او حاضر است. چشمت رو که اسیر دنیا شده اگر از دنیا دست بردارد، آقا را می بیند. خلاصه نگو آقا غایب است. تو نمی بینی.

“برگرفته از کتاب « امام زمان (عج) در کلام اولیای ربانی/مهدی لک علی آبادی/ ص۳۰″