یا میثم تمار

حضرت امام ،توجه ویژه ای نسبت  به ماه رمضان داشته وبدین جهت ،ملاقات های خودشان را در ماه رمضان تعطیل می کردند وبه دعا و تلاوت قرآن و… می پرداختند . وخودشان می گفتند:«خود ماه مبارک رمضان ،کاری است ».1

عبادت وتهجدامام:

 از جمله برنامه های ویژه ی حضرت امام ،در ماه مبارک رمضان،عبادت وتهجد بود .امام ،عبادت راابزار رسیدن به عشق الهی می دانستند. وبه صراحت بیان می کردند که در وادی عشق ،نباید به عبادت به چشم وسیله ای رسیدن به بهشت نگاه کرد.

اکثر آشنایان امام نقل می کنند که از سن جوانی ،نمازشب وتهجد ، جز ءبرنامه هایشان بود .بعضی از نزدیکان ایشان می گفتند که وقتی در ظلمت وتاریکی نیمه ی شب،آهسته وارد اتاق امام می شدم،معاشقه امام را با ایزد احساس می کردم و می دیدم که با خضوع وخشوع خاص،نماز می خواندند وقیام ورکوع وسجود به جامی آوردند که حقا وصف ناپذیر بود.با خود فکر می کردم که شب امام ،حقیقتا،لیله القدر است .2

امام ،توجه خاصی به نوافل داشتند و هرگز ،نوافل را ترک نمی کردند. نقل شده است که امام،در نجف اشرف ،با آن گرمای شدید ،ماه مبارک رمضان را روزه می گرفت  وبا اینکه در سنین پیری بودند وضعف بسیار داشتند،تانمازمغرب وعشا را به همراه نوافل به جای نمی آوردند ،افطار نمی کردند! وشب ها تا صبح،نماز ودعا می خواندند وبعد از نماز صبح،مقداری استراحت می کردند و صبح زود ،برای کارهایشان آماده می شدند.3

در ماه مبارک رمضان ،این شب زنده داری وتهجد ،وضعیت دیگری داشت .یکی از محافظان بیت می گوید :«در یکی از شب های ماه مبارک رمضان،نیمه شب ، برای انجام کاری مجبور شدم از جلوی اتاق امام گذر کنم. حین عبور،متوجه شدم که امام ،زار زار گریه می کند!هق هق گریه ی امام که در فضاپیچیده بود،واقعامرا تحت تاثیر قرار داد که چگونه امام ،در آن موقع شب ،با خدای خویش راز ونیاز می کند .4

1. پا به پای آفتاب ،ج1،ص286.

2.امام در سنگر نماز ،ص83.

3. سیمای فرزانگان،ص159.

4.جلوه ای از خورشید،ص90.