یا میثم تمار

یا جنیان و فرشتگان هم منتظر ظهورند؟

آیا مى توان گفت فرشتگان و جنّیان هم در انتظار بسر مى برند؟
آیا زمین و پرندگان و حیوانات هم در انتظار ظهور حضرت هستند؟

آیا مى توان گفت فرشتگان و جنّیان هم در انتظار بسر مى برند؟
گرچه ما به روایاتى كه دلالت بر منتظر بودن تمامى جنّیان و فرشتگان بكند برخورد نكردیم اما اخبار و احادیث بسیارى بیانگر منتظر بودن گروهى از فرشتگان و اجنّه هستند.

1 - أبان بن تغلب مى گوید: امام صادق(علیه السلام) فرمود:
«.. آن گاه كه او(حضرت قائم عج) پرچم رسول خدا(صلى الله علیه وآله) را به اهتزاز درآورد سیزده هزار و سیزده فرشته كه سالها منتظر ظهورش بوده أند به زیر پرچمش گرد مى آیند (و آماده نبرد مى شوند) همان فرشتگانى كه با نوح پیامبر در كشتى، با ابراهیم خلیل در آتش و با عیسى هنگام عروج به آسمان همراه بودند».(1)

2 - امام باقر(علیه السلام) مى فرمایند:
«فرشتگانى كه در جنگ بدر به پیامبر(صلى الله علیه وآله) یارى دادند، هنوز به آسمان بازنگشته اند (منتظر ظهور حضرت اند) تا اینكه حضرت صاحب الامر را یارى رسانند و مقدارشان 5 هزار فرشته مى باشد».(2)

3 - محمد بن مسلم مى گوید:
«از امام صادق(علیه السلام) درباره ى میراث علم و اندازه ى آن پرسیدم، حضرت در پاسخ فرمود: خداوند دو شهر یكى در شرق زمین و دیگرى در غرب آن دارد، در آن دو شهر، گروهى سكونت دارند كه نه ابلیس را مى شناسند و نه از آفرینش او آگاهى دارند، هر چند مدت یك بار با آنان دیدار مى كنم، آنان درباره ى مسائل مورد نیاز و چگونگى دعا از ما مى پرسند و ما به آنان مى آموزیم، هم چنین آنان درباره ى زمان ظهور حضرت قائم مى پرسند… گروهى از آنان از روزى كه به انتظار حضرت قائم بوده اند هرگز سلاح خود را بر زمین نگذاشته اند و وضع آنان همین گونه بوده است، آنان از خداوند مى خواهند كه صاحب الامر را به آنان بنمایاند».(3)

4 - امام على(علیه السلام) مى فرمایند:
«… خداوند، حضرت مهدى(عج) را با فرشتگان جن و شیعیان مخلص یارى مى كند».(4)
با توجه به این روایات مى توان بیان داشت كه هم فرشتگان و هم برخى از جنّیان و هم موجودات ناشناخته دیگرى در انتظار و چشم به راه آمدن آن منجى عالم هستند.

آیا زمین و پرندگان و حیوانات هم در انتظار ظهور حضرت هستند؟
بر اساس روایات گوناگون زمین، پرندگان، حیوانات درّنده و ماهیان دریاها هم در انتظار آمدن و ظهور حضرت حجت هستند.
رسول خدا(صلى الله علیه وآله) مى فرماید:
«همه اهل آسمان و زمین، پرندگان، حیوانات درنده و ماهیان دریا از ظهور حضرت مهدى(عج) شاد و خرسند مى شوند».(5)
آرى زمین هم منتظر ظهور قائم(عج) است تا تمام بركاتش را بیرون بریزد.
أمیرالمؤمنین(علیه السلام) فرمود:
«زمین بشاشت خود را به سبب عدل ظاهر كند و آسمان باران خود را ببارد و درخت میوه خود را افزون دهد و زمین گیاه خود را برآورد و براى اهل زمین خود را زینت كند و وحوش ایمن باشند تا اینكه در همه اطراف زمین مانند چارپایان چرا كنند. زمین گنج هاى خود را ظاهر كند، پس قایم(عج) به مردم بگوید: بخورید، گوارا باشد شما را به سبب آنچه در ایام گذشته كردید از عملها، پس مسلمانان اهل دین حق اند.» .(6)

پی نوشتها :

1- صدوق، كمال الدین تمام النعمه ، ج 2، ص 672.

2- حر عاملى، اثبات الهداه، قم ، ج 3، ص 549.

3- حر عاملى، اثبات الهداه، ج 3، ص 523.

4- حسینى، حصینى، الهدایه الكبرى ، 1406 هـ ق، ص 31.

5- و. ك، یوسف بن یحیى مقدسى سلمى شافعى، عقد الدرر فى اخبار المنتظر، ص 149 و 84، عالم الفكر، قاهره ; ر ك، جلال الدین سیوطى، در المنثور، بیروت، دار الامر، ج 6، ص 50.

6- محمد باقر مجلسى، بحار الانوار، ج 53، ص 85 - 86، ب 29، ح 86.

گروهی بر این باورند که وظیفه منتظران  نسبت به امام (عج) این است که به حضور ایشان تشرف یابند ،لذا همواره جهت تشرف به دنبال طریقی هستند. حال آنکه وظیفه اصلی ما تشبه به ایشان است .

 آن زمان که از حیث اعتقاد و اعمال و ظاهر وشئون زندگی  به ایشان شباهت پیدا کنیم ،بین ما و ایشان مناسبت ایجاد می شود. زمانی که سنخیت ایجاد شود،طبق قاعده یعقلی «السنخیت عله الانضمام؛سنخیت دلیل پیوستن است » تشرف خود به خود حاصل می شود . بنابراین ما اول باید به دنبال تشبه به ایشان باشیم نه تشرف.

 براساس آیه 90سوره واقعه «لایمسه الا المطهرون» درک مقام قرآن جز به واسطه تطهیر جسم وروح میسر نیست . بنابر حدیث ثقلین، آنچه برای قرآن ثابت است برای اهل بیت (ع)نیز ثابت است .پس تا به مقام تطهیر نرسیم ،به درک حضور امام (عج)نخواهیم رسید. بدون تشبه امکان ندارد.

جوانی به نام اویس از اهالی قرن ،عاشق ومشتاق دیدار رسول اکرم (ص)بود. از مادر خود اذن گرفت تا برای دیدار رسول اکرم (ص)به مدینه برود.مادر از او خواست  که تا قبل از ظهر به قرن باز گردد. اویس به سوی مدینه رهسپار شد  اما از قضا آن روز پیامبر در شهر مدینه نبودند.هر چقدر منتظر شد ،پیامبر باز نگشتند.ام بنا به وعده ای که به مادر داده بودندبدون دیدار پیامبر به قرن بازگشتند. اولین کلامی که پیامبر به هنگام ورود به مدینه  بیان کردند این بود:«انی اشم رائحه جنه من طرق  القرن ؛من بوی بهشت را از سوی قرن استشمام می کنم» یعنی رفتار اویس قرنی بوی بهشت می دهد.

این توجه پیامبر حاصل ازتشبهی بود که اویس به رسول خدا(ص) وسنت ایشان پیدا کرده بود.اگر چه در ظاهر برایش تشرف حاصل نشد.آنچه باید مورد توجه قرار بگیرد این است که اعمال انسان بودارد. یعنی عمل خیر عطر خوش و عمل شر بوی آزار دهنده دارد . آنچه که موردتوجه وجلب نظر امام زمان (عج) می شود عط خوش امال خیر ازسوی منتظران است وآنچه نظر ایشان را برمی گرداند بوی عفن گناهان پیروان است . بنابراین وظیفه اصلی ما تشبه  به حضرت است که در پی آن تشرف نیز خواهد آمد .1

1. ماهنامه راه قرآن ،15

روزی امام صادق (ع)فرمود :به زودی شبهه ها شما را احاطه می کنندو شما بدون پشوای هدایت می مانید از آن شبهه ها کسی نجات نمی یابد مگر کسی که دعا کند ودعای غریق را بخواند .

عبدالله بن سنان سوال کرد : دعای غریق چگونه است ؟

امام فرمود :یا الله یا رحمن یا رحیم یا مقلب القلوب ثبت قلبی علی دینک؛ای تغییر دهنده قلب ها ،قلب مرا بر دین خودت تثبیت کن.

عبدالله بن سنان چنین خواند :یا مقلب القلوب والابصار ثبت قلبی علی دینک

امام فرمود :خداوند مقلب القلوب والابصار هست ولی دقیقا آنچه را من  می گویم بگو :یا مقلب القلوب وچیزی بیش از آن نگو.

برگرفته از کتاب جرعه وصال ،ص25

مرحوم حاج محمد اسماعیل دولابی در بیانی، معنای غیبت حضرت ولی عصر(عج) را اینگونه تشریح می‌کنند:

سوال شد امام زمان (عج) غایب است یعنی چه؟ گفتم غایب؟ کدام غایب؟ بچه دستش را از دست پدر رها کرده و گم شده می گوید: پدرم گم شده است. ما مثل بچه‌ای هستیم که پدرش دست او را گرفته است تا به جایی ببرد و در طول مسیر از بازاری عبور می‌کنند.

بچه جلب ویترین مغازه‌ها می‌شود و دست پدر را رها می‌کند و در بازار گم می‌شود و وقتی متوجه می‌شود که دیگر پدر را نمی‌بیند، گمان می‌کند پدرش گم شده است. در حالی که در واقع خودش گم شده است. انبیاء و اولیاء پدران خلق اند و دست خلائق را می‌گیرند تا آنها را به سلامت از بازار دنیا عبور دهند. غالب خلائق جلب متاع‌های دنیا شده‌اند و دست پدر را رها کرده و در بازار دنیا گم شده‌اند. امام زمان (عج) گم و غایب نشده است ما گم شدیم و محجوب گشته‌ایم. امام غایب نیست، تو نمی بینی آقا را. او حاضر است. چشمت رو که اسیر دنیا شده اگر از دنیا دست بردارد، آقا را می بیند. خلاصه نگو آقا غایب است. تو نمی بینی.

“برگرفته از کتاب « امام زمان (عج) در کلام اولیای ربانی/مهدی لک علی آبادی/ ص۳۰″

بگذارثانیه  ها بی قراری شان را بکنند وعقربه ها در التماس  ساعت دیدار سر بخورند . بگذار تا ستاره ها دل آشوب آمدنت د دامان آسمان قدم بزنند وگاهی از شرم حضورت پشت ابرها  پنهان شوند .

حالا که ماه نقره ای ،نفس زنان به نیمه ی راه رسیده وزمین آبستن حضور توست ؛همه را منتظر بگذار که آدمیان عمری تو را منتظر خواهند گذاشت .

 اصلا  حتی فکر غریبی و دلواپس تنهایی یاس واقاقی نباش که تنهایی بیشتر  از همه سهم تو می شود . حالا که در سالروز میلادت  تنهای تنهایی وما نیز …

 آه که چه حضور غریبی بود آمدنت از آسمان بر زمین  و چه دلتنگی عجیبی داشت این تولد !

بگذار تا کوچه ها سرمت از عطر نرگس در انتظار قدم های توبنشینندو ندبه های گوش زمین وزمان را کرکنند. که این آدمکان سنگی وچوبی ،تورا نمی خواهند. آنها از تو خودشان را می خواهند .

آرزوهایشان را نبین ؛ که عمری در پی نانی بیشتر العجل می گفتند . بگذار تا حوصله شب بوها از تنهایی سر برود و دل صنوبر از غم بی کسی بترکد .نگران نباش  که آدمکان دارند زندگی می کنند بی خیال بندگی !

 تو به فکر خودت باش  و این قدر شرمنده مان نکن ! این نیمه شعبان را نیز مثل سالیان دراز گذشته در تنهایی وخلوت خود به فلسفه ی آمدنت از آسمان بیندیش . به میلادت فکر کن که چندنفر  در عالم دنیا قدر آن را می فهمد ؟!

راستی چند سال شده ای آقا ؟آخر چرتکه ی زمینیان این اعداد و ارقام را سرش نمی شود . نمی فهمد که چند سال است در تنهایی خویش ما را یاد می کنی .

آسمان چقدر آرام گرفته است !مگر شب میلاد تونیست ؟

یادت هست آن شب که از آسمان پا به این زمین سنگی گذاشتی ؟آسمان آرام و قرار نداشت !

همان شب که آمدی تا تنها بمانی و…بمانی و… بمانی تا کی دل سنگی آدمکان نرم شود .راستی نگفتی چند ساله شده ای؟

 آسمان آرام است …زمین آرام است …و آدمکان در خواب ! خیالت راحت ،این قدر نگران نباش !