یا میثم تمار

در مظلومیت آن حضرت همین بس که وصیت فرمود قبر اورا از مسلمانان مخفی دارند، مبادا خوارج پرده حرمت بدرند، با آنکه او امیر مومنان وپیشقدم ترین آنان در اسلام بود . قبر ایشان مخفی بود تا زمان هارون عباسی که موضع قبر آشکار گشت و داستان آن به شرح ذیل می باشد :

 شیخ مفید روایت می کند که عبدالله بن حازم گفت : روزی با هارون برای شکار از کوفه بیرون رفتیم ودر پشت کوفه به غریین رسیدیم . در آنجا آهوانی را دیدیم و برای شکار آنها سگ های شکاری و بازها را به سوی  آنها رها نمودیم . آنها ساعتی دنبال آهوان دویدند ، اما نتوانستند  کاری کنند و آهوان به تپه ای که در آنجا بود پناه برده و بالای آن ایستادند. ما دیدیم که بازها به کنار تپه فرود آمدند و سگ ها نیز برگشتند . هارون از این حادثه تعجب کرد .چون آهوان از تپه فرود آمدند ،دوباره بازها به سوی آنها پرواز کرده وسگ ها هم به طرف آنها دویدند. آهوان مجددا به فراز تپه رفته و بازها و سگ ها نیز باز گشتند . این واقعه سه بار تکرار شد ! هارون گفت : زود بروید وهرکه را در این حوالی پیدا کردید نزد من بیاورید . ما رفتیم و پیرمردی از قبیله بنی اسد را پیدا کردیم و اورا نزد هارون آوردیم. هارون گفت: اگر امانم دهی تورا از آن آگاه سازم هارون گفت :من با خدا عهد می کنم که تورا از مکانت بیرون نکنم و به تو آزار نرسانم. شیخ گفت : پدرم از پدارنش به من خبر داده است که قبر علی بن ابیطالب(ع)در این تپه است و خدای تعالی آن را حرم امن قرارداده است . چیزی آنجا پناهنده نشود جز این که ایمن گردد. هارون که این راشنید پیاده شد و آبی خواست ووضوء گرفت و نزد آن تپه نماز خواد وخود را به خاک آن مالید و گریست و سپس به کوفه بازگشتیم .1

محمد رضا طباطبایی نسب، نگین آفرینش ،ص293