یا میثم تمار

امام راحل  افزون برآنکه  خود همواره با قرآن مانوس بود . تلاوت آن را پیوسته بادرک وفهم به دیگران نیز توصیه می کرد و حتی انس ظاهری با قرآن را نیز اثر گذار و مفید می دانست  چنانچه در نامه ای  خطاب به فرزندش حاج سید احمد نوشته است : « فرزندم با قرآن این کتاب معرفت آشنا شو ،اگر چه با قرائت آن ،و راهی از آن به سوی محبوب باز کن وتصور نکن که قرائت بدون معرفت اثری ندارد که این وسوسه شیطان است،آخر این کتاب از طرف محبوب است برای تو وبرای همه کس و نامه محبوب ،محبوب است اگر چه عاشق و محب مفاد آن را نداند .1

1 راه قران ،ص9

در زمانی که امام در نجف بود .از ناحیه چشم دچار ناراحتی شده بود. هنگامی که پزشک چشم ایشان را معاینه کرد توصیه نمود که چند روزی قرآن نخوانند واستراحت نمایند . امام  لبخند زدند و فرمودند :دکتر من چشمم را برای خواندن قرآن می خواهم،چه فایده ای دارد اگر چشم داشته باشم و قرآن نخوانم؟ شما کاری بکنید که بتوانم قرآن بخوانم.1

1. مجله حضور شماره 3.