یا میثم تمار

سخنان درربار امام جعفرصادق (ع) پیشوا ورئیس مذهب تشیع ، در بازداشتن نفس از معاصی وکنترل اعضاء وجوارح بدن از گناه ومعصیت الله هنگام روزه داری به شدت موثر ومفید است وبه دل می نشیند واگر به دقت بنگریم دگرگون ومتحولمان می سازد:

جراح مداینی می گوید : امام صادق (ع)فرمود:

هرگاه روز کردی درحالی که صائم هستی، پس باید گوش وچشم تواز حرام صائم باشد (زیرا صوم به معنای نگهداشتن وامساک نفس واعضاء وجوارح از مشروبات و هر مبطل دیگر خاصه از دروغ وغیبت وفحاشی وغیره می باشد،ولذا امام می فرماید :)باید جوارح و جمیع اعضای تو (از زبان ودست وپا وقلب و…)از قبیحات و زشتیها پاک باشد ،و از خود دور کنی وبرهانی کارهای بیهوده ولغو، واذیت خدمتگزارانت را ،البته لازم است برتو حلم ووقاروخشوع روزه واقعی ( زیرا روزه دار واقعی آن کسی است که کاملا مراقب ومواظب تمامی شوون زندگیش باشد که کوچکترین نواقص شرعی وعرفی واخلاقی از او مشاهده نگردد)وملزم کن نفست را درحد امکان به سکوت وخاموشی ،مگر از ذکر خدا ( وکلماتی در حدضرورت برای رفع نیازمندی های زندگی)وروز روزه ات،با روز افطارت را یکسان قرار نده ،(یعنی در حال روزه بیشتر به یاد خدا باش ،بلکه برای همیشه خودرا بساز)وبپرهیز در حال روزه از قبله وتمتعات دیگر زنان ومباشرت با آنان واز خنده های قهقهه وبلند بلند بپرهیزید،زیرا خدااز خنده های قهقهه خشم دارد.

 ماهنامه راه قرآن،ص8